GirlsBooksLovers

Adi Alsaid

“Nigdy, trochę, do szaleństwa”

[Patronat medialny]

Julia i Dave to najlepsi przyjaciele, którzy rozpoczynając szkołę średnią, stworzyli sobie poradnik “Nigdy”, który zawierać będzie to, czego unikać i jak zachować oryginalność w liceum. Kiedy po kilku latach, Dave przypadkowo w szkolnej szafce znajduje tę listę, dla żartu razem z Julią postanawiają zaliczyć wszystkie punkty na niej zawarte. Jednak nie spodziewali się tego, że będzie im trudno oprzeć się schematom, a nawet można coś dzięki nim ważnego zyskać.

“- Zobacz, co znalazłem.

- Jakieś wypociny z drugiej klasy?

- Nasza lista “Nigdy”.

Julia odwróciła się w jego stronę. Między nimi przeszło dwóch chłopaków z drużyny futbolowej, rozmawiających o piątkowej imprezie. W milczeniu unosząc brew, bacznie przyglądała się przyjacielowi.

- Nie okłamałbyś mnie, prawda, O’Flannery? Nigdy bym ci nie wybaczyła.

- Gutierrez. Mam na nazwisko Gutierrez.

- Nie zmieniaj tematu. Naprawdę ją znalazłeś?

Czy Julia i Dave zaliczą wszystkie punkty z listy?

Adi Alsaid urodził się i wychował w Mexico City. Jego debiut  “Let’s get lost”, nominowano do nagrody YALSA 2015 za najlepszą powieść dla młodzieży. Przyznam się szczerze, że na samym początku myślałam, że autor to kobieta. Dopiero, jak przeczytałam całą książkę i zajrzałam na notatkę o autorze i nie przeczę, ale byłam niezmiernie zaskoczona w pozytywnym tego słowa znaczeniu, bo nie odczułam żadnej różnicy, że tę opowieść napisał mężczyzna. Uważam, że jest to świetna pozycja dla nastolatków, przy której spędzą miło czas. Historia jest na pozór banalna, ale jak ja to mówię, przyjemna dla oka. Szczerze powiedziawszy, ta opowieść po części przypominała mi moje nastoletnie życie, które było naprawdę fajne i czasem, kiedy o nim wspominam, to chciałabym, chociaż na jeden dzień wrócić do szkoły średniej i usiąść w ławce z moją koleżanką i powydurniać się z całą klasą. Autor w dość ciekawy sposób przedstawił nam tu głównych bohaterów, aczkolwiek Julia troszeczkę mniej mi się podobała. Dave to chłopak, który jest miły, opiekuńczy, wyrozumiały i kochany, ale też stawiał na swoim i nie raz strofował Julię. Za to Julia jest sarkastyczna, oceniająca i tak jakby, aż za bardzo starała się być “cool”, lubiła mieć we wszystkim ostatnie słowo i miała dość specyficzne poczucie humoru. Jednak można jej to wybaczyć, bo w końcu dopiero, co wkraczała w dorosłość. Ta dwójka była bardzo dobrymi przyjaciółmi, ale i oni zostaną poddani pewnym wyborom. Postacie drugoplanowe były również ciekawe a w szczególności Gretchen, a dlaczego? Tego dowiecie się czytając :)

Pan Alsaid stworzył ciekawą i interesującą fabułę, pisze językiem lekkim i spójnym, nie gubiąc wątków. Fajną koncepcją było to, że książka zamiast oklepanych ponumerowanych rozdziałów ma tytuły. Jest podzielona na trzy części osobno z punktu widzenia Dave’a i Julii oraz obydwóch bohaterów razem. W tej pozycji znajdziecie momenty zabawne, lekkie, słodkie, ale również takie, które łamią młodzieńcze serce. Autor każdą jedną sytuację, jaką stworzył, zrobił to w sposób  realny. Metoda, jaką opisuje życie nastolatków, zawody miłosne, miłość i pocałunki było fajne i takim prawdziwym zabiegiem. Tę opowieść czyta się naprawdę szybciutko, dzięki właśnie lekkości pióra autora oraz tych wszystkich wymienionych wyżej opisów. Książka ma bardzo fajny druk, litery są spore, więc pochłoniecie ją mimochodem. Ma 345 stron i myślę, że jeśli się w nią wciągnięcie, to przeczytacie ją w jeden wieczór. Co, do okładki, to jest ładna, przyciąga oko i według mnie idealna na prezent dla młodszej siostry, syna, córki, siostrzenicy, siostrzeńca…, którzy w tym roku zaczynają liceum. Podsuńcie im tę oto pozycję, jeśli uwielbiają czytać, a na pewno się nie zawiodą. 

Podsumowując “Nigdy, trochę, do szaleństwa” to świetna historia o przyjaźni i złamanych sercach oraz o tym wszystkim, co czeka na Was tuż za rogiem, kiedy ma się naście lat.

Szczerze polecam!

Kasia

Za egzemplarz do recenzji i możliwość objęcia książki patronatem medialnym, dziękujemy Wydawnictwu Feeria Young.